Biljart wordt gespeeld met een licht gebogen bamboe of houten stok, een keu genoemd. Het bord, waarop de ballen worden geplaatst, is ofwel een plaat hout of glas. Het standaardbord is aan de onderkant gebogen, zodat de onderkant – het serveerblok – buiten de actie van het spel valt, maar op een tafel waarop de ballen worden geplaatst, geeft het de minste greep op de tafel. De ene kant van de tafel wordt de leadboard genoemd, en de andere kant de baseboard. De keu die voor het maken van de slag wordt gebruikt, wordt het oorstuk genoemd. In veel variaties kan de groep ballen, of ballen in de tray, als volgt genummerd worden: (1) ballen in de leadboard, (2) ballen in de baseboard, (3) ballen buiten de baseboard, en (4) ballen buiten de leadboard maar binnen de baseboard.
Je kon al zien dat er een woord ontbrak in de beschrijving. Maar hoe zit het met de codering? Het is de taak van Patador om rekening te houden met alle componenten en afhankelijkheden. Hier voeg ik code toe aan FakeJacket’s licentie code. De code kan worden benaderd via een klein statisch IPC audiokanaal (niet aangekondigd van buiten de zandbak, omdat de spelcode waarschijnlijk niet geschikt zal zijn voor zeer spraakzame bots).
Tienduizenden bestanden: Al de notities bij de specificatie, de licenties, wat dan ook. Maar al die notities staan in tienduizenden .cpp-bestanden, dus TensorFlow moet door al deze code gaan om de weging van standaardfuncties te identificeren bij de integratie met andere API’s van FakeJacket. Men zou kunnen argumenteren dat deze software de optie heeft om de licentiecode, het statische IPC kanaal, uit te sluiten van het draaien binnen FakeJacket’s sandbox, en toch een succesvol spel te krijgen. Als dat waar is, zou dat betekenen dat FakeJacket nog niet bedoeld is om een algemene open source applicatiezandbak te zijn, alleen een demo applicatie.
Als we aannemen dat de licentie en het statische IPC-kanaal uitgesloten zijn, kunnen we FakeJacket als volgt invoeren:
Lees meer